του Κωστή Αλεξίου
Αρχαία μαστοριά της Ελλάδας, δοξασμένη και επική! Από Αργοναύτες ως Κολχίδα και από Αυλίδα έως Τροία. Και από εκεί ο γυρισμός ως την Ιθάκη...
Ελληνικοί πολιτισμοί των Κυκλάδων, του Μίνωα, των Μυκηνών οι κατασκευαστές τους. Τα πρώτα πανιά και κουπιά τους. Τα πρώτα ξυλοναυπηγεία, από πεύκα "στις αμμουδιές του Ομήρου"...
Καρνάγιο, Σπέτσες - Πηγή Ελληνικός Σύνδεσμος Παραδοσιακών Σκαφών
Κι ύστερα Σαλαμίνες και Νέαρχοι, θρίαμβοι και εμποριό σε όλον τον κόσμο, με αγγεία και γράμματα ελληνικά.
Δρόμωνες και χελάνδια κατόπιν στον Κεράτιο με το μονόγραμμα του Χριστού και τον Δικέφαλο.
Έπειτα κανόνια του Κατσώνη και του Βαρβάκη, Μιαούλη και Μπουμπουλίνας και πυρπολικά Κανάρη και Πιπίνου, στις φλόγες μέσα του 1821..
Μια τέχνη πανάρχαια όσο η ίδια η Ελλάδα. Μια τέχνη καμωμένη από ξύλο και αρμύρα, από όνειρα και αρετή, από ήλιο, λευτεριά και θάλασσα.
Και η Ευρώπη να ζητάει σήμερα από τους καραβοκύρηδες αυτών των ξύλινων στολιδιών του Αιγαίου και του Ιονίου, να τα σπάσουνε, να τα σμπαραλιάσουν, με φορτωτές και με μπουλντόζες, να κάνουν κομμάτια την ζωή και την ψυχή τους, για να πάρουν ...επιδότηση. Να λιγοστέψουνε λέει τα σκαριά, να περισσέψει λέμε η βαρβαρότητα, η λαμαρίνα και η σκουριά των μυαλών εκείνων που το σκέφτηκαν...
Γιατί στην στεριά τρέχουν να τα σώσουνε τα "διατηρητέα" αρχοντικά τους. Στην θάλασσα πάνε να τα πνίξουν...
Και λίγοι πια μείνανε Έλληνες μάστορες της Ξυλοναυπηγικής, σκόρπιοι εδώ και εκεί, σε γωνιές που δεν φτάνει το μάτι μας, ούτε τα δελτία (μ)ειδήσεων. Μονάχα "μέλισσες" που δουλεύουν με μεράκι και τέχνη και φτιάχνουν τους τελευταίους ανθούς του πελάγου.
Και μπροστά στον γενικό κίνδυνο αφανισμού και τέχνης και "ξύλινων τειχών" το Υπουργείο Πολιτισμού αποφασίζει επιτέλους να φτιάξει την πρώτη σχολή "Επαγγελματικής Κατάρτισης και Μαθητείας στην Ξυλοναυπηγική Τέχνη" ώστε να σωθεί η μεγάλη ελληνική ξυλομαστοριά της θάλασσας.
Μα πρέπει τέτοιες σχολές να γίνουν σε πολλά μέρη της χώρας, όπως στις Σπέτσες, την Ιερισσό Χαλκιδικής, την Σύρο, την Χαλκίδα, την Κάλυμνο, αλλά και στις Πρέσπες κι όπου αλλού βλασταίνει το πεύκο αντάμα με το μεράκι και φτιάχνει ξύλινα πλωτά παλατάκια στους λιγοστούς πια "Οδυσσέες" της θάλασσας...
